 |
| zdj z net
Lubię
siedzieć
W
fotelu przy oknie
Gdy
otulają go
Słoneczne
promienie
Lubię
oprzeć głowę
I
wkomponować się
W
istnienie…
Lubię
patrzeć na grę
Światła
i cienia
Jak
tańczą
Na
ścianie, stole i podłodze
Lubię
takie
Codzienne
olśnienia
Codziennych
cudów
W
codziennej drodze
|
zdj. Mieczysław Wieliczko
wtorek, 2 czerwca 2020
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
zdj net Pamiętasz początek…? Świetlisty krąg… Wszyscy byliśmy Jednym Wszędzie Rozprzestrzeniało się Światło… Miłość… By... -
widoczki.co. Piszesz książkę może jeszcze o tym nie wiesz… ale piszesz ją codziennie… każdego dnia dopisujesz kolejne strony…...
-
zdj net Biała karta prze de mną Czysta i lśniąca Niewinna Gotowa na twórczość Wczoraj jest uniewinnione Wyczyszczone i ode...
Lubię siedzieć przy oknie....
OdpowiedzUsuńNawet nie wiesz jak bardzo Marysiu
Pozdrawiam ciepło i czekam na więcej wierszy
Ja lubię siedzieć też na progu domu i w ogrodzie, to magiczne miejsca. Pozdrawiam serdecznie Ismeno:)
Usuń
UsuńWitaj czerwcowo Marysiu
Na progu siedzę jak jestem u rodziców.
U mnie to raczej niemożliwe. Dziwne byłoby siedzieć na klatce schodowej :))
Pozdrawiam oczekiwanymi kroplami deszczu
A ja właśnie siedzę przy oknie i patrzę na drzewo targane wiatrem, deszcz padający prawie poziomo, opatulonych ludzi... A to wszystko nie przeszkadza czaro - białej sroce dostojnie przechadzającej się pod drzewem..
OdpowiedzUsuńWiersz piękny...
Serdecznie pozdrawiam:)
Dziękuję:) Ileż można "wyczytać" z takiego spojrzenia za okno...
UsuńUściski Jolu:)
Ja siadam na ławce w sadzie. Ale pamiętam moją babkę, przy oknie...
OdpowiedzUsuńW sadzie, ogrodzie też lubię:)
UsuńUroczy wiersz :)
OdpowiedzUsuńDziękuję Narjo:)
Usuń