Nogi
wspaniałe
wytrwałe
niezrównane…
gdy tylko
trzeba
stają na
baczność
i idą…
w znane i nie znane
spacerem
marszem
chodem
biegiem…
na góry wchodzą
kopią piłkę
brodzą morza brzegiem
Podskakują na skakankach
i krokami tworzą
poezję
w układzie tańca…
Czasem, gdy
trzeba
długo stoją
i w
niewygodnych butach chodzą
zmęczone lecz
oddane…
Tysiące
kilometrów
przeszły już...
nadal chodzą
skaczą,
tańczą
Nogi
takie kochane…
Ileż wam zawdzięczam
moje ręce
służycie mi
tak pięknie
dzięki wam wiem
jak to jest
robić babki z piasku
wić wianki
zaplatać warkocz
szukać ciuciu - babki
po omacku...
obejmować ukochaną osobę...
sadzić rośliny w ziemi
rozgarniać wodę w jeziorze
zawiązywać buty
przygotować potrawę
robić sweter na drutach
trzymać kubek z kawą...
Wiem
jak to jest
trzymać w ramionach dziecko...
zbierać grzyby
lepić bałwana
zrywać czereśnie
kroić chleb
rysować
modlić się
pisać...
czułym, wspierającym
dotykiem leczyć
machać na pożegnanie
witać się...
i jeszcze
tysiące
innych rzeczy
