Zanim internet mnie pochłonie

Z poranną kawą

siadam przy stoliku

przed dużym oknem w salonie

stawiam kubek, otwieram laptop

przelotnie rzucając uśmiech

kwiatom w wazonie…

łyk kawy – smakuje wybornie – więc jeszcze jeden…

poprawiam włosy unosząc głowę

i dotykam skronie

w tej małej chwili

zauważam za oknem

drzewa…

zielone…

słońce dla nich wyświetla film

w pierwszej, porannej odsłonie…

Budzę się!

świadomie

zamykam klapę

i w porannej ciszy

celebruję zaczynający się dzień…

zanim na klawiaturze

położę dłonie

zanim 

Internet mnie pochłonie...

Tamten zapach tataraku

                                                                           zdj net

Żółtym kwieciem

uśmiechała się zielona łąka

i lśniło jezioro

od promieni słońca…

na wodną farmę zwołał nas krwi zew

lecz nie jestem pewna…, wydaje mi się…

że byliśmy tymczasem

w starym domu, pod lasem…

gdy widziałam Wasze

otwarte szeroko, wyciągnięte ramiona

czułam się taka szczęśliwa

tym widokiem…  Urzeczona!

I mogłam się przeglądać w Waszych oczach

jak w zwierciadle czasu

czas zatrzymał się, zabrał mnie i przeniósł

do tamtego kochanego lasu…

na leśną ścieżkę

gdzie w letnim, porannym słońcu

ciągle kołyszą się drzewa…

gdzie pewna dziewczynka

idzie sobie  ścieżką

beztrosko podskakuje, śpiewa…

znalazłam się też przy stawie

nieopodal łączka stokrotek i maków

strumyczek, sitowie… bose stopy na zroszonej trawie…

Boże! Jakże prawdziwy do łez…

jest zapach tamtego tataraku…