Nie
szukam ciebie
Choć
stąpam
Po
naszych ścieżkach
Zagubionych
w czasie
Z
namaszczeniem
Zbieram
z nich
Słowa
Które
tam zostały
Szepty
Spojrzenia
Dotyk dłoni…
Zbieram
Aby
je ocalić
Wypuścić
Na
wolność
zdj. Mieczysław Wieliczko
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Być wolnym od własnych przekonań od cudzych opinii od wpływów z zewnątrz być wolnym od nadmiaru myślenia od nadmiaru zamartwiania być woln... -
Dziękuję za moją inność to dzięki niej od zawsze podążałam własną ścieżką dzięki niej stawałam się obserwatorem mogłam widzieć więcej niż w... -
Jesteś jak pryzmat prawdy lecz nie pamiętasz, bo dałeś się obkleić etykietkami jak słup ogłoszeniowy Nie przepuszczasz światła... Wygrzeb ...
Nie wiem czy i kiedy minie mi stan, gdy będę mogła bez strachu, że się rozpłaczę, pójść dawniej wspólnymi ścieżkami.Wciąż nie czuję się na siłach by pojechać do Ogrodu Botanicznego i samej przemierzać ongiś wspólne ścieżki. To takie trudne po 55 latach wspólnych.
OdpowiedzUsuńWiem Aniu... Wyobrażam sobie jakie to dla Ciebie trudne. Pewnie jeszcze potrzeba czasu, ale kiedyś przyjdzie dzień, że pójdziesz do tamtego ogrodu i zmierzysz się że wspomnieniami. Płacz jest potrzebny, uwalnia... Przytulam❤
Usuń