Tato...

Gdy byłam mała, to tata

brał mnie na kolana

i na długim spacerze

nosił na barana.

zawsze miał cukierka

w jakiejś tam kieszeni

i umiał zwierzątka

robić z rąk na cieniu.

W zimowe wieczory

opowiadał bajki

albo grał na skrzypcach

jak czarodziej jaki.

Potem były historie niezwykłe,

także z wojny, opowiadane.

i były książki magiczne,

na przemian, na głos czytane.

Tyle żartów było, bo tata

 wrodzone miał poczucie humoru.

I talent miał do wszystkiego –

od utworu do motoru.

Wszyscy go lubili

byłam dumna z tego

mogłam się nim chwalić

koleżankom, kolegom.

Tato, tak zawsze być miało...

Odszedłeś...

Za szybko było na to...

Jeszcze Ci tyle chciałam powiedzieć

Tato