zdj. 8tracks radio
Idę
przez zapomniany ogród
Niosę płonącą pochodnię
Idę
tam, gdzie kwiaty ciągle śpią…
Dotykam
ogniem ich serc
Zostawiam
iskrę
Podsycam
wiatrem życia
Czekam…
Gdy
pojawia się płomyk
Wzruszam
się
Wiem,
że już nie zgaśnie
Kwiat
budzi się świadomy swojego piękna
Mogę
iść dalej
Z
płonącym światłem
Dziękuję za zaproszenie, zapoznam się w wolnym czasie:)
OdpowiedzUsuńPięknie napisane! Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńwy-stardoll.blogspot.com
Dziękuję i pozdrawiam:)
Usuńświadomość własnej potęgi i piękna to siła życia
OdpowiedzUsuńNapędzająca, piękna Moc
Usuń